Mark Pol

Onderstroom

Mooie advertenties, mooie beloften. Wij dromen van veel geld, oneindig geluk, oneindige liefde.

Wij verwachten oneindige groei van de economie, oneindige levens verwachtingen.

Alles waarvan wij dromen moet uitkomen, kost wat het kost. Beseffen wij dat wij leven op een planeet met eindige(energie) bronnen?

Terwijl het ritme van het leven langs ons heen glijdt, beseffen wij niet hoe eenzaam wij zijn in het ons omringende oneindig lijkende heelal. Er is al enige tijd een onderstroom onder de eb en vloed van het dagelijks leven aan de gang. Een boosaardige onderstroom van extremisme, rechts extremisme, neonazisme, armoede, racisme, uitsluiting en tribalisme. Los van het gegeven van steeds meer opkomende dictaturen, autoritarisme en onderdrukkende en moorddadige regimes.

Wij hebben geen zicht op de snelheid waarmee die onderstroom zich voortbeweegt. Wij hebben geen zicht op waar die onderstroom zich vermengd met de lopende eb en vloed ritmes van de huidige samenleving. Wij weten ook niet wanneer die onderstroom zich zo zal manifesteren dat die lopende eb en vloed ritmes zullen worden verdrongen.

Is het de tragiek van ons mens zijn? Zijn wij als mens niet, nooit, in staat om die onderstroom te ontmaskeren, te marginaliseren? Blijkbaar zit het in ons als mens, in onze opbouw van onze hersenen. Wij kunnen niet anders acteren dan dat onze hersenen ons doen laten acteren. De hele discussie van de “vrije wil” is daar op gebaseerd.

Zijn wij zelf die onderstroom? Hebben wij zelf die onderstroom gecreëerd zonder het zelf te beseffen? Die onderstroom is de afbeelding van ons slechtste zelf. Wij zien die onderstroom niet omdat dat een virtuele afbeelding van ons slechtste zelf is. Wij kunnen die spiegeling van ons zelfbeeld niet waarnemen. Behalve de effecten daarvan op ons en op onze samenleving.

Mooie advertenties dwingen ons om te consumeren. Wij zijn gedegradeerd van mens met een zekere mate van “vrije wil” tot zielloze consumenten. Wij moeten werken van de wieg tot het graf en onhaalbare doelen na streven: veel geld, oneindig geluk en oneindige liefde. Wij komen nu echter tot de ontdekking, als die doelen niet zijn te behalen, wij terecht komen in een oneindige leegte. Leegte van een bestaan zonder identiteit, zonder geluk en zonder liefde. Wij, als individu, zijn roepende geworden in de woestijn van een onleefbare samenleving, waarin wij elkaar het geluk en de liefde niet gunnen. Waarin het menselijk bestaan, naast die van het dier, geen zin meer heeft en niet zinvol is.

Wij lopen daarom achter demagogen en machtstrevers aan die ons dat oneindige geluk en veel geld beloven. Als zij aan de macht zijn komt alles goed en die (unter) Mensch die onze samenleving binnendringt vanuit onbekende en verre landen, die zijn de schuld van onze slechte economische ontwikkeling. Die zijn de schuld dat wij geen baan hebben, die zijn de schuld van onze armoede en kansloosheid.

Die verschuivingen in ons bestaan hebben die onderstroom gecreëerd zonder dat wij dat beseften. Zullen wij nog tijd krijgen om die onderstroom te marginaliseren of zelfs te laten verdwijnen?

 Mark Pol, Amsterdam 3 december 2018.

Lees meer >> | 438 keer bekeken

De stervende Hommel

Er was eens een hommel die vloog brommend en zoemend van bloem tot bloem. Iedere bloem kreeg een zoen. Het was een optimistische hommel met een vrolijke blik op de toekomst. Zijn collega hommels werden altijd vrolijk begroet. Hij was de vriendelijkste en aardigste hommel van de omgeving.

Elke ochtend vloog hij vanuit zijn mooie huisje aan de gracht vrolijk en zoemend naar de zonovergoten wereld. Hij kende die wereld nog als kleine hommel. Hij moest altijd van zijn moeder zijn honingontbijt opeten anders zou hij nooit een grote hommel worden.

Nu was hij volwassen en sterk en mooi. Hij vloog met krachtige zoemvleugels naar de door zon gekleurde bloemen. Hij wist precies waar hij de vorige keer was gebleven. Zo kon hij zich dus niet vergissen om een bloem te begroeten waar geen honing meer in zat. Ja, hij was een economisch bewuste hommel.

Zo gingen de dagen voorbij de ene dag nog mooier en vrolijker dan de ander. Hij bestoof bloem na bloem en het volkje waarvan hij afstamde waren allemaal van die vrolijke zoemers en brommers. Hij kon ook goed overweg met de koningin, ja hij was een fan van haar. Helaas had zij het altijd druk met het leggen van eitjes.

Helaas begon de zomer haar einde te naderen. Ook hij voelde dat in zijn hommelgewrichten. Het werd hem steeds zwaarder om vrolijk brommend en zoemend uit te vliegen. Op een dag aan het einde van zomer ging het niet goed met hem. Hij kon nog uitvliegen en naar zijn vorige stop te zoeken, maar wat gek het ademen ging hem ineens zo zwaar, wat raar. Hij voelde zich niet meer zo gelukkig en zijn blik op de toekomst was ook niet meer zo vrolijk. Hij moest steeds uitrusten en zijn vleugels zoemden en bromden niet meer zo uitbundig.

Ineens zat hij op de grond. Hij keek om zich heen, maar wist niet wat er gebeurde.

Hij besefte plotseling dat zijn einde was gekomen. Nooit meer vrolijk de bloemen begroeten en bestuiven. Hij kroop traag en onzeker over de grond. Het ademen ging steeds moeilijker. In zijn gedachten zag hij nog zijn moeder en de koningin naar hem glimlachen. Toen werd het donker, voor altijd.

 In de tuin waar hij node geland was, zag een man hem op de grond liggen. De man was enigszins ontroerd door het dode lijfje van die mooie hommel. De man knielde en met zijn mes tilde de man hem naar zijn laatste rustplaats: in de bladeren van de bloemen waar hij een zomer lang op en langs was gevlogen.

En zo eindigde het vrolijke en optimistische leven van een hommel.

Mark Pol

Dromend in zijn tuin.

21 juli 2018.

Lees meer >> | 433 keer bekeken

De traagheid van de zomer

Als de koelte van de zomerochtend zich langzaam omzet in de hitte van de middag, sluipt de traagheid in onze bewegingen.

Wij kijken anders naar buiten en als wij buiten lopen kijken wij anders naar de ons omringende mens. Wij lopen trager, reageren trager en proberen onze inspanningen minimaal te laten zijn. Een koelte die door de bladeren ritselt veroorzaakt een zucht van verlichting. Boven ons koele drankje dromen wij weg naar oorden waar het rustig toeven is met een zacht ruisende zee bij de hand.

De traagheid der dingen bevalt ons dan wel. De zomers duren altijd te kort en de warmte altijd te lang.

De lange hete en droge zomer. Waarin de wereld zich in onzekerheid wentelt en angst voor de toekomst. De toekomst waarin de ene dictator na de ander zich manifesteert in al zijn dictator eigenschappen. Eigenschappen die wij hebben gezien in de landen van WWII. Wij beginnen weer opnieuw zonder enige schroom of geleerd hebbende van de afschrikwekkende voorbeelden uit de recente geschiedenis.

Deze zomer leert ons niets nieuws. De mens is niet meer de maat der dingen. De mens vergeet snel. Door onze bouw van onze hersenen zijn wij niet in staat om anders te zijn dan die wij nu zijn. Wij zijn dezelfde mensen als de dictators en wrede heersers van toen en nu. De mens is de mens zijn probleem. Wij zijn slechts dieren, wrede dieren.

De vallende avond brengt langzaam verkoeling. Brengt langzaam die merkwaardige rust, die er eigenlijk niet zou moeten zijn. De dieren zijn aan de verliezende hand. De mens als dier ook. Wij hebben geen begrip van de betrekkelijkheid van ons bestaan op deze eenzame planeet. Nergens in het ons bekende heelal is er zo iets als deze planeet. Door een merkwaardige evolutionaire sprong zijn wij ontstaan. Uit soortgelijke menssoorten waarvan wij nooit zullen weten wie zij waren hoe zij hebben geleefd of hoe zij de wereld hebben waargenomen.

Wij draaien met grote snelheid naar de schaduw toe. Wij verliezen even de zon door de nacht. Zal de trage zomer ons doen laten nadenken over die voornoemde betrekkelijkheid terwijl wij ons door het niets zeggende bestaan worstelen?

Hoe heerlijk is de lange trage zomer terwijl de gebeurtenissen ons met maximum snelheid voorbij gaan.

De ouderwetse trage hete zomer, waar ben je eigenlijk gebleven?

Amsterdam, 13 juli 2018.

Mark Pol

Lees meer >> | 446 keer bekeken

Zon (Sonnet)

Zon

Zij schildert met licht

Onttrekt de dag van de nacht

en schaduw op mijn gezicht.

Seizoenen schuiven zij aan zij.

Haar warmte streelt mijn ongenoegen

Brengt leven op aarde

Doet groen ontspruiten

Wij met de oogst zwoegen

Zij kijkt lachend op ons neer

Koperen ploertig

Op het menselijke gemier.

Oneindige tijd brandt zij al

Zij voedt ons laveloos

Ook zij zal doven tot een witte bal.

Lees meer >> | 464 keer bekeken

Kerstmis 2017

Vrijdag, 29 december 2017, enkele woorden zijn ontleend aan “Hurt”, van Johnny Cash

Kerstmis vertaald naar gedachten,

Mijn gebroken gedachten, hoe kan ik die lijmen? Mijn gevoelens te rijmen met Kerst?

Licht in de duisternis, muziek en eten en denken aan die ander? Lief zijn voor elkaar en houden van die ander?

Mijn gedachten rollen brokkelig door mijn hoofd en rollen langzaam door mijn herinneringen. Wachten op sneeuw, wachten op het wonder en hopen op vrede.

Vrede is onbestaanbaar een brokje gedachte die ik kan opvegen en weggooien. Liefde voor die ander, ook een brokje dat weg kan.

Het gevoel van welbehagen, gaat ook verloren. Het lukt mij niet om mijn gebroken gedachten te lijmen. De stroom van gebroken gedachten wordt doorkliefd met haat, woede, oorlog en onlust. Ik krijg mijn gebroken gedachten niet geheeld.

Kerst is een virtueel iets, ongrijpbaar en niet van deze wereld. De vanzelfsprekendheid der dingen zijn verloren gegaan in het keizerrijk van macht en wreedheid.

Mijn gedachten drijven op mijn jeugdherinneringen, toen ik nog niet het volle besef had van de ratio der dingen.

Kerstmis, ik mis het niet!

Lees meer >> | 497 keer bekeken

Artificial intelligence

What about it? In his book Life 3.0 Max Tegmark writes about AI in a very compelling way. It is a really fantastic book about AI and what it will mean in our lives to come. How it will grow into our lives and how it will change our society in the coming years.

 AI integrated in our new developing technologic evolution. AI will grow like a tree or it will blow in our faces. From a primitive sort of AI to a very complex and integrated AI who is helping and supporting Humans in their daily lives and to prevent horrible mistakes, as we did in the past.

 Our brains

 I think if we look at how our brains are build, so we will structure AI. AI be build like our brains. We can’t build huge complex AI systems just from scratch without making the mistake loosing ourselves in uncontrollable complexity which outcomes we can’t predict. If we have the patience to build AI layer by layer, like our brain has been build, we can keep track of the complexity of the AI to come.

 Incomplete Human

 Max Tegmark writes in his book Life 3.0 that he is worried about AI-safety and he made a lot of effort to make thousands of people in the scientific world aware about AI-safety. This is of course a very good and great initiative, but I think this will stumble on the shortcomings of us as Human beings : we can’t live in peace, we are losing ourselves in struggling for power and money, we will keep killing our own species already for thousands of years in wars, ethnic cleansing and so on. Our problem is not the AI-safety; our problem is who we are as Humans, our shortcoming in our own brains. We are incomplete. There is the main problem for AI-safety in the years to come. We Humans have proved, as long as we walk on the face of this planet that we can’t.

Power

 We will build AI or AGI’s with the same faults as we are as Humans. We can’t make God’s as Humans because we are just animals with some Neo-cortex, which came from a strange path in our evolutionary past.

 If we want AI systems to protect us from horrible mistakes like trying to destroy our self with nuclear annihilation, we have to build AI/AGI’s fast and now. As you can see in the last developments in the political scene of this last year, there will always a strange human-mutant who wills no doubt to use the nuclear-power to destroy another country and also him. And if there are AGI’s or something like that, these human-mutants will use their power to build in a red-button to overrule those AGI’s.

Who will have the power then and who will have the control then to check and override that red-button?

 Concluding

 AI’s and AGI’s will maybe not a problem, we as Humans are the problem and we will misuse AI’s and AGI’s as we are misuse weapons, misuse power, misuse money. Suppress our fellow Humans, misuse our fellow Humans and kill our fellow Humans.

We will never learn, not from history not from faults which are certainly will come in the near or far future.

Lees meer >> | 554 keer bekeken

Fotojet

Great tool to make collage, fotoediting, graphicdesign and more. It is very easy to use. For questions/pricing pls contact candy@fotojet.com.

Success with this great tool.

Lees meer >> | 692 keer bekeken

Robots

Robots

Deze gedachten kwamen in mij op toe mijn vrouw en ik een dispuut hadden over de Nest regelautomaat.[1]

Deze past zich aan, aan het gedrag van het instellen van de kamertemperatuur over een bepaalde periode. Het bleek dat Nest iets deed waarvan wij ondanks dat dispuut niet konden achterhalen waaróm Nest dat gedrag vertoonde.

Lees meer >> | 855 keer bekeken

Zomerwind

Zomerwind

Rusteloos fladderen de vogels in en uit mijn tuin. De wind maakt hen nog rustelozer. Er waait een zomerwind door het land. De wind maakt mijn gedachten onrustig. De wereld is te stil. Geluiden dringen niet door tot de mens. In alle rust dringt de onrust niet door. Het dringt niet tot ons door dat de wereld balanceert op de rand van een afgrond waarvan de diepte niet is te peilen. De mens gaat rustig door met het genieten van de oorverdovende stilte veroorzaakt door alle onrecht, onderdrukking en discriminatie. De ogen zijn gesloten en de monden dood.

De werkelijkheid is te confronterend en de mens verschuilt zich in zijn hol een façade waarachter de gruwelijke werkelijkheid zich aan ons tracht op te dringen. Eenheid is er niet. Landen om ons heen trekken zich terug op hun eigen terp. Het water dat hen bedreigt wordt veronachtzaamd. In die landen worden de rechten en gelijkheid van minderheden met voeten getreden.

De zomerwind brengt ons de warmte en de zachtheid van de natuur. Hij fluistert en suist in en langs onze oren. Roepende stemmen worden naar de achtergrond gedrongen. Wij verwarren het fluisteren en suizen met liefde en vrede. De dreigende omgeving doet ons verder de ogen sluiten, om maar niet te hoeven zien hoe wij langzaam de beheersing en controle aan het verliezen zijn.

Vogels gedragen door de zomerwind kijken mij verbaasd doch argwanend aan. Zal het ooit goed komen tussen mens en dier? Vogels, dinosaurussen uit lang vervlogen tijden, hebben kennis van deze wereld die wij allang kwijt zijn. Zij voelen en voorzien dingen die wij allang vergeten zijn te kunnen waarnemen. De zomerwind fluistert en suist door mijn tuin en creëert een gevoel van welzijn en vrede. Illusies over goede tijden vullen mijn hoofd, illusies die op mij onwerkelijk overkomen. Onwerkelijk is een dissonant in deze tijd, die als tegenstelling de illusies wranger maken.

Zomerwind maakt de bloesem los van de bomen waaraan zij bloeiden. Uiteindelijk zullen er vruchtbeginselen ontstaan. Zal de zomerwind in staat zijn om liefde en vrede te brengen?

Amsterdam, 8 mei 2016.

Lees meer >> | 781 keer bekeken

Structured Chaos

Structured Chaos

De evolutie is geen gestructureerde opeenvolging van stappen, die vooraf zijn bedacht. In de ontwikkeling van deze planeet tot op heden zijn er levensvormen ontstaan en ook weer verdwenen of zijn vervangen door andere, mogelijk, aanvullende levensvormen.

Onze planeet is een systeem van in elkaar passende leefsystemen die elkaar aanvullen en/

Lees meer >> | 759 keer bekeken