De traagheid van de zomer
Als de koelte van de zomerochtend zich langzaam omzet in de hitte van de middag, sluipt de traagheid in onze bewegingen.
Wij kijken anders naar buiten en als wij buiten lopen kijken wij anders naar de ons omringende mens. Wij lopen trager, reageren trager en proberen onze inspanningen minimaal te laten zijn. Een koelte die door de bladeren ritselt veroorzaakt een zucht van verlichting. Boven ons koele drankje dromen wij weg naar oorden waar het rustig toeven is met een zacht ruisende zee bij de hand.
De traagheid der dingen bevalt ons dan wel. De zomers duren altijd te kort en de warmte altijd te lang.
De lange hete en droge zomer. Waarin de wereld zich in onzekerheid wentelt en angst voor de toekomst. De toekomst waarin de ene dictator na de ander zich manifesteert in al zijn dictator eigenschappen. Eigenschappen die wij hebben gezien in de landen van WWII. Wij beginnen weer opnieuw zonder enige schroom of geleerd hebbende van de afschrikwekkende voorbeelden uit de recente geschiedenis.
Deze zomer leert ons niets nieuws. De mens is niet meer de maat der dingen. De mens vergeet snel. Door onze bouw van onze hersenen zijn wij niet in staat om anders te zijn dan die wij nu zijn. Wij zijn dezelfde mensen als de dictators en wrede heersers van toen en nu. De mens is de mens zijn probleem. Wij zijn slechts dieren, wrede dieren.
De vallende avond brengt langzaam verkoeling. Brengt langzaam die merkwaardige rust, die er eigenlijk niet zou moeten zijn. De dieren zijn aan de verliezende hand. De mens als dier ook. Wij hebben geen begrip van de betrekkelijkheid van ons bestaan op deze eenzame planeet. Nergens in het ons bekende heelal is er zo iets als deze planeet. Door een merkwaardige evolutionaire sprong zijn wij ontstaan. Uit soortgelijke menssoorten waarvan wij nooit zullen weten wie zij waren hoe zij hebben geleefd of hoe zij de wereld hebben waargenomen.
Wij draaien met grote snelheid naar de schaduw toe. Wij verliezen even de zon door de nacht. Zal de trage zomer ons doen laten nadenken over die voornoemde betrekkelijkheid terwijl wij ons door het niets zeggende bestaan worstelen?
Hoe heerlijk is de lange trage zomer terwijl de gebeurtenissen ons met maximum snelheid voorbij gaan.
De ouderwetse trage hete zomer, waar ben je eigenlijk gebleven?
Amsterdam, 13 juli 2018.
Mark Pol