De man met de kinderwagen
Bijna elke dag loopt er op de weg langs mijn tuintje een man voorbij met een kinderwagen. Aan het einde van de weg keert hij om en loopt weer terug. Ergens naar toe. Zo gaat het bijna elke dag.
Als nieuwsgierig mens zou je willen vragen: ”Waarom loopt u elke dag met een kinderwagen?” Ik wil niet nieuwsgierig zijn en de man storen in zijn geconcentreerde wandeling. Zou het een ziek kindje zijn? Kan het kindje niet slapen als hij niet gaat wandelen? Is zijn vrouw ziek en moet het thuis rustig zijn? En nog meer vragen die in mij opkomen en misschien totaal niet relevant zijn.
Elk mens in een samenleving heeft zo zijn of haar eigen zorgen en problemen, die aan de buitenkant niet zijn te zien. Achter de deur van elk huis spelen zich dingen af, die wij misschien liever niet willen weten.
Het is erg druk met vliegtuig verkeer richting Schiphol. Mijn gedachten worden bijna weggedrukt door het lawaai. Als de wind draait is het, gelukkig weer rustiger.
De man met de kinderwagen komt weer voorbij. Hij loopt in een rustig tempo, waarschijnlijk om het kindje niet wakker te maken.
Andermans problemen en zorgen zijn moeilijk te doorgronden. Misschien als wij het wisten, konden wij elkaar beter helpen? Zou dat zinvol zijn?
De zon streelt mijn gezicht en mijn tuintje. Ik loop even naar mijn atelier. Ik moet even nog inventariseren welke verftuben leeg zijn en dan een inkooplijst maken. Ik ben ook bezig om mijn tekeningen te vergroten en daarna weer te geven met acrylverf.
De man met de kinderwagen zou misschien en metafoor kunnen zijn hoe de Goden de wereld voortduwen in een kinderwagen. Met de hoop dat de wereld vredig en rustig blijft. Ver weg van de boosaardige Goden. De wind speelt met de bladeren en probeert de goede Goden in het oor te fluisteren. Wat zou er gebeuren als de God die de wereld in een kinderwagen voortduwt, zou stoppen? Zou de wereld dan wakker worden en vreselijk gaan huilen en schreeuwen? Zou de fluistering van de wind in het oor van de voortduwende God kunnen zijn: “Houdt vol, houdt vol!” Er is nog hoop! Hoop op een wondermooie toekomst van de wereld!
De God en de man slenteren voort, maar kunnen het lange termijneffect van hun actie niet overzien. Is de kinderwagen sterk genoeg om de zwaarte van de wereld lang genoeg te kunnen dragen?
De man met de kinderwagen slentert weer langs mijn tuintje. Met mijn inkooplijst ga ik achter mijn laptop zitten en bestel de benodigde verftubes. Het gemak van het internet, geweldig. Ondanks dat het ook gebruikt wordt voor allerlei boosaardige doelen.
De man met de kinderwagen zie ik niet meer. Zou hij het slapende kindje in haar bedje hebben gelegd? Zou hij voorzichtig in de slaapkamer naar zijn rustende vrouw hebben gekeken? Toen boodschappen zijn gaan doen? Ik wil het niet weten.
In mijn oortjes klinkt: “As time goes by”, op de piano gespeeld door Beegy Adair. Wat een geweldige vrouw! Voor de mens gaat de tijd voorbij en alles zal zich herhalen zolang de mens in haar huidige vorm deze aarde bevolkt.
Kijk nog eenmaal over de weg langs mijn tuintje. De vrijdag rust begint langzaam.
Terwijl ik hoop dat de goede Goden mij gunstig gezind zullen zijn, ga ik thee maken.