Tingelende piano
Een piano tingelt in een appartement vlak boven mijn hoofd. Wandel vanuit mijn atelier langs de aanliggende appartementen. Mijn gedachten zijn bij mijn nieuwe werk. Loop in de zon. De eerste warme dag van deze lente.
De piano creëert een melancholische sfeer, die mij opeens overvalt. Terwijl de wereld zich onderdompelt in allerlei vormen van dystopie. Sta stil onder dat appartement en laat de muziek noten langs mijn gevoel glijden. Verdriet, verlangen en neerslachtigheid strijden om voorrang in mijn hoofd.
De piano tingelt voort. De muziek noten dansen uitdagend rond in mijn hoofd. Mensen die passeren kijken mij verbaasd aan. Probeer te glimlachen, maar het blijft een verdwaasde grijns, die aan mijn gezicht blijft plakken.
Moet ineens denken aan Bill Withers lied “Lovely Day”. Terwijl het toch een mooie dag is waarin ik rondloop. Ruk mij los van mijn gedachten, terwijl de piano voort tingelt. Loop door. De muziek noten achtervolgen mij.
Bij de rand van het nabijgelegen park gekomen, ga ik op een bankje in de zon zitten. Mijn nieuwe werk komt weer in mijn hoofd. Thema en vorm zijn redelijk duidelijk aanwezig. Alleen de kleuren nog.
Genietend op het bankje bij het park, staar ik naar de fantastisch blauwe hemel. Af en toe drijft er traag een wolkje voorbij. De Lente begint aan haar laatste periode. Zij lacht naar mij. Hoe heerlijk als de Lente naar jou lacht. Zij prikkelt mijn gedachten en mijn gevoel. Tja, ook dat gaat voorbij in een eindeloos ritme. Zolang deze planeet om deze ster, onze zon, blijft ronddraaien.
Sta op, door de warme lentezon is mijn stramheid wat minder dan anders. Loop terug naar mijn atelier. Het tingelen van de piano is gestopt. Mijn kleine tuintje ziet er redelijk uit nu de Lente haar magie daarover heeft uitgestort.
Doe het raam van mijn atelier open en kijk naar buiten. Hoe mooi te zien dat wij als mens soms toch nog een stukje paradijs kunnen terugvinden.
Met een zucht ga ik voor mijn doek zitten en kijk naar de schets, ja, nu de kleuren nog.
De laatste glimp van de zon vertrekt uit mijn atelier. Ik sluit het raam. Eind deze week toch nog even met de opdrachtgever overleggen over de kleuren. Trek mij terug op de bank, even wat gegeten.
Laat de buitengeluiden tot mij doordringen. Hoor toch nog steeds de piano in mijn hoofd tussen de buitengeluiden door.
Mijn hoofd begint weg te zakken. Wil niet op de bank in slaap vallen. Even de tv aan, weer uit. Pak een boek. Paar hoofdstukken verder. Het is laat.
Voordat ik de gordijnen sluit, kijk ik over een stille donkere wereld.
Val in slaap, ergens klinkt nog de tingelende piano. De muziek noten sluiten mijn ogen.