Regen
Het regent. De Lente staat te wachten, zij wil niet nat worden. Mijn atelier is somber. De melodie van de druppels tegen mijn raam versterkt die somberheid. Het lege canvas praat met mijn melancholische stemming. Ik kijk naar de druppels op het raam van mijn atelier en de random gevormde patronen.
Mensen vluchten onder of zonder paraplu mijn raam voorbij. In mijn gedachten zie ik daardoor het werk van Gustave Caillebotte “Rue de Paris, temps de pluie” uit 1877.
Een windvlaag veegt de regen stroom van het raam. Ik zit stil voor mijn ezel en luister naar het getik van de regen.
De regenwolken trekken over het land. De wisseling van het buitenlicht wisselt met mijn stemming.
De opdrachtgever heeft mij voor een dilemma geplaatst. De zoveelste schets staat op papier. Nog steeds geen schets om te kunnen overleggen.
De wind en de regen laten van zich horen. De natuur maakt geen schetsen. De natuur is een systeem van eindeloos opeenvolgende evoluties. Van uiterst complexe interacties tussen van elkaar afhankelijke ecosystemen. Regen is een onmiskenbaar deel daarvan.
Leg mijn schetsboek opzij. Hm, toch nog even een hagelbui tussen de regen door. Loop naar het raam. Zie hagelkorrels hangen in een spinnenweb vlak voor mijn raam. Pak mijn mobiel, zet het raam even open en maak met macro een paar foto’s van de in het web hangende hagelkorrels. Raam dicht.
Nieuwe schets, ja! ,nu heb ik het. Afspraak opdrachtgever.
Maag vraagt om eten. Loop naar de keuken. Maak scrambled eggs.
De Lente staat nog steeds te wachten terwijl de regen langzaam wegtrekt.
Zonnestralen glippen tussen de wolken door. Silverlining. Natuur schildert met licht.
De Lente zit verontwaardigt in een hoekje te mokken. Zij wilde in dat licht haar kleuren laten zien en koketteren met haar schoonheid.
In de verte tekenen zich donkere stroken af vanuit de wolken. Daar maakt de regen nog alles nat.
De straten in mijn buurt glimmen nog na in het zonlicht. In de spiegeling van de natte straten krijgt de wereld er een dimensie bij. Zoals in het schilderij van Jean Béraud “Boulevard Poissonnière in de regen” uit 1885. Auto’s, mensen en dieren spelen een schimmig spel met de werkelijkheid van alle dag.
Trek mijn blik weg van het raam en stop mijn mobiel in mijn zak.
Mijn afspraak! Pak de autosleutels. Stap over de plassen naar mijn auto.
Laat de Lente in verwondering achter.