Mark Pol

… voorbij. De leegheid van het bestaan is als de stilte in de straten van de stad. Alles passeert ons op afstand. Het virus stopt onze menselijke gewoonten. Het leven passeert onze werkelijkheid. Onze ratio wordt gekweld. Het is met de mensheid slecht gesteld. Onze drang en toekomst worden belaagd door onze tomeloze domheid.

Het beste en slechtste in ons mensen komt in deze tijd naar boven. Het was natuurlijk altijd al zo, maar deze situatie heeft de grens daarvoor verlaagd. De sociale grenzen worden verscherpt doordat de rijken zich kunnen gaan afzonderen op plaatsen die de armere zich niet kunnen veroorloven.

Politieke leiders die uitsluitend de economische gevolgen proberen te bestrijden omdat de rijken en superrijken hen dat influisteren. Voorstellen om de ouderen dan maar op te offeren om de economie niet te laten lijden onder deze pandemie.

Hoe krijg je dat uit je mond? Hoe ver moet de samenleving zijn afgedwaald van elke menselijke realiteit? Dat is de werkelijkheid van het bestaan. De mens is de mens zijn probleem. Ik weet niet wie dat ooit heeft gezegd of geschreven.

Deze pandemie bewijst weer eens hoe kwetsbaar de mens is op deze bewoonbare planeet. Wij kunnen niet weg, wij moeten onze wijze van leven anders gaan inrichten. De mens moet weer de maat der dingen worden. Echter wij hebben onszelf bewezen, dat als wij alles weer achter de rug hebben wij weer rustig ons leven weer oppakken en het weer business as usual zal zijn.

Mark Pol

Amsterdam 26 maart, 2020.