Blooming flowers ...
... de bloemen bloeien. De bladeren van de bomen en struiken ontspruiten aan de tak. Als dit deel van de aarde opbloeit, bloeien ook de mensen op. De zon maakt het leven lichter en dragelijker. Ook de kunstenaar is weer vol in actie. Ach, hij was dat natuurlijk al de gehele winter, maar toch. Alle verleden jaar afgesproken exposities komen naderbij en dat vergt veel voorbereiding, gesprekken en een juiste timing. Zoals op tijd zijn met de PR en de informatiestroom die daarmee samenhangt.
Als blijkt dat wij als mens toch geen vrije wil zouden kunnen bezitten, dan is dit alles al voor mij vastgelegd. De besluiten omdat dat alles mij op de hals te halen was dus 200 milliseconde eerder in mijn brein al besloten. Tja, bij dat alles rest mij alleen nog een eerbiedig zwijgen. Als kunstenaar bedenk je dus een mooi concept, maar in jouw hersenen is dat al besloten dat het zo zou moeten worden. Door sommige wetenschappers zijn wij al veroordeeld tot een robotachtig bestaan. Zo door geredeneerd is de mens eigenlijk geen creatief uniek wezen, hij is een ordinaire automaat. Wel is waar op biologische basis. Dus God is een gewoon een fabriek waar de mens aan het einde van een lopende band vanaf rolt al of niet met een leuk uiterlijk.
Mijn veertiende werk is af, dus volgens mijn plan moeten er nog zes volgen. Die twintig nieuwe werken komen straks in het MLB in de Witte de Withstraat in Amsterdam te hangen.
Een kunstenaar moet kunnen groeien en bloeien, hij moet zich gesterkt voelen door en met de cultuur waarin hij opgroeit. Zijn creativiteit moet vruchtbare grond krijgen, zodat hij relatief gezien zich zonder zorgen aan de 'kunst' kan wijden. Hij of zij is als een bloeiende bloem. Geen automatisme geen onontwarbare systematiek geen robotachtige door evolutie ontwikkelde samenhang. De worsteling met de materie de opwellende vreugde als het concept lukt. Soms doe ik dingen die ik niet van te voren bedacht heb. Zou dat die 200 milliseconden zijn? Soms kom ik tot resultaten waarvan ik later denk:"Dat zou ik zelf nooit zo hebben kunnen bedenken!" De hersenen zijn altijd bezig zij behoeven niet op te bloeien tot mooie bloemen of bladeren aan een tak. De hersenen ontwikkelen zich vanaf de conceptie tot onze dood.
Wat dat betreft is de mens als een bloem vanuit de knop tot het verwelken. Het terugkeren naar de basis van waaruit wij zijn ontstaan: moleculen. Daarvoor atomen en daarvoor misschien losse deeltjes die door allerlei krachten tijdens de ontwikkeling van het heelal zijn samengekomen en allerlei stoffen die daaruit ontstaan zijn. Zou het heelal ook een bloem zijn? Met een knop (de Big Bang) tot verwelken, het weer samen komen in een ontzettend dichte bal materie?
De lente doet je soms tot rare gedachten brengen. De kunstenaar en de lente .... blooming flowers.
De lezer zij gegroet.