Vernieuwen ...
... de mens is in staat zichzelf steeds maar te vernieuwen. Elke generatie probeert dat steeds opnieuw.Ook als er mensen om je heen wegvallen, zoals in mijn geval mijn, te jonge, schoonzoon. Een kunstenaar in hart en nieren en met een niet te stoppen creativiteit. In mijn ogen een groot kunstenaar die, helaas, het leven niet meer aan kon. Wij hebben hem begraven en het feit an sich zal nog lang in onze herinneringen naklinken. Het leven gaat door, het is altijd weer een open deur, maar toch. Mijn kind, mijn oudste dochter, met haar zoontje zullen dat hun hele leven met zich mee dragen. Als vader kun je alleen maar aan de zijlijn staan en hulp bieden waar mogelijk. Ook hier het al oude adagio: je kunt je kinderen niet beschermen!
Kijkend naar buiten op deze maandag 15 december 2009 zie ik hoe de kou de natuur in haar greep probeert te krijgen. Dat is maar voor even, dan als de lente weer begint, begint alles weer van voren af aan.
Kunst biedt soms troost, soms kan het ontroeren, soms kun je het haten. De mens zal zich altijd proberen uit drukken in beelden, woorden en gebaren. Hij wil zijn innerlijk communiceren en zijn emotie overdragen of delen met die Ander. Ik probeer in mijn schilderingen diezelfde dingen over te dragen. Ik die als gedreven kunstenaar die dingen wil proberen te vertellen en waar mogelijk overdragen. Dat uitdrukken in beelden van mijn emoties en gedachten is iedere keer een opgave, toch wil ik steeds dat het lukt. Dan kom je ook steeds weer tot de ontdekking hoe beperkt je eigenlijk bent.
Jezelf vernieuwen is altijd een zware last zoiets als jezelf bij je voeten proberen op te tillen. Denken over het denken. In onze hersenen waar de dingen vanaf je geboorte, zelf van voor je geboorte, zijn opgeslagen. Waarvan je het meeste bent 'vergeten'. Anders leren kijken, anders leren (be)argumenteren. Proberen jezelf de juiste vragen te stellen, ook in interactie met die Ander. Misschien dat dat ons ooit zal lukken.
Schier onuitvoerbare opgaven, zoiets als met z'n allen proberen te voorkomen dat de aarde verder opwarmt. Ook de gedachten daarover verschilt per land, per groep, per familie en per mens. Nuchterheid en pragmatisme moeten de boventoon voeren, niet alleen daarin, maar ook met zoveel andere zaken die ons als mens raken. Zelf wij als kunstenaars moeten daar ons het hoofd over breken. Wij zijn in staat om anders naar de dingen te kunnen kijken. Niet beinvloedt door eigenbelang, maar door onze visies duidelijk te kunnen weergeven. Misschien zijn wij in staat de mens en die Ander te helpen vernieuwen... misschien ... misschien?
Ik wens de geachte lezer veel geluk en gezondheid in het Nieuwe Jaar en zeker nog een gezellig Kerstfeest ...!