Afspiegeling
Kunst is slechts een afspiegeling van de cultuur waarvan ik een onderdeel ben. Nooit zal een kunstenaar zich boven zijn eigen cultuur kunnen verheffen. Ook mijn kunst is daar onderdeel van. Mijn gedachten en dromen die ik probeer om te zetten in beelden worden mede gevormd door de mij omringende wereld.
Met mijn werken probeer ik een milde kritiek uit te oefenen op de samenleving in het algemeen en op de mens in het bijzonder.
Het valt mij zwaar om mijn gedachten los te kunnen koppelen van de emotie, gewoonten en gedrag van de mens. Aangezien ik er zelf ook een ben is het ook een worsteling met mij zelf.
Nadat ik eerst een schets op papier zet, tijdens welke ik mijn gedachten de vrije loop laat, maak ik daarna het schilderij.
De voorstellingen die ik uiteindelijk maak op doek zou je kunnen beschouwen als abstract-figuratief, misschien zelfs surreëel. Zelf houd ik er niet van om in een bepaalde hoek te worden gezet. Als kunstenaar ben ik behoorlijk eigenzinnig en trek mij totaal niets aan van conventies.
Op de Vrije Academie in Den Haag, tijdens de jaren zestig van de vorige eeuw, was ik de kunstenaar van de “griezels”. Ik schilderde tijdens de vrije uren allerlei griezelige voorstellingen. Ook toen was ik niet te “vangen”.
Mijn laatste solo expositie de afgelopen maanden, was in Altea in Spanje. Daar heb ik toch wel een aantal mens kritische doeken verkocht. Op de een of andere manier ben ik met mijn doeken cultuur overschrijdend. Tijdens een groepsexpositie in India, Calcutta, heb ik een aantal doeken verkocht waarvan het thema was: De Incomplete Mens. Blijkbaar sprak dat thema de mens daar aan, binnen een cultuur die zich nogal onderscheidt van die van ons.
Zelf denk ik dat het de taak is van de kunstenaar om kritisch naar de samenleving te kijken en daar zijn creatieve visie op te geven. Hij zal daar nooit los van komen. Meer dan kleur en vorm, meer dan verbeeldingskracht. Dat is de kracht, maar ook de zwakte van de kunstenaar. Vaak kan de denkwijze van de kunstenaar invloed uitoefenen op polariserende stromingen binnen een samenleving. Mits, uiteraard, die samenleving daarvoor open wil staan.
Vanuit die gedachtemodellen wil ik mijn kunst vorm blijven geven en put ik daaruit mijn creatieve kracht.
Mark Pol, Amsterdam 16 september 2013.