Blauwe luchten
De blauwe lucht boven een uitgestrekt aardoppervlak. Blauw als de zon schijnt en er geen wolkje aan de hemel te bekennen is. Onder de blauwe lucht leeft, groeit en bloeit alles op deze aarde. Onder die fantastisch mooie blauwe lucht is er liefde, geluk, honger, ellende, dood en oorlogen.
Op het door zonlicht overgoten eiland Madeira, waar ik even vertoefde, genoot ik van de geweldige sfeer en de schoonheid. Een eiland ter hoogte van Casablanca, maar dan 600 kilometer de Atlantische oceaan in.
Blauw is de kleur van het verwijderen. De kleur van de koelheid van het gevoel. Blauw de droom van een tropisch paradijs. Ergens op een eenzaam eiland, met alles bij de hand. Drank, voedsel en schaduw om in te liggen, in een hangmat uiteraard. Gespannen tussen twee palmbomen, die langzaam door de zeebries heen en weer wiegen.
Dan van daaruit te staren over de blauwe zee. De verte waar de lucht en het water schijnen samen te komen. In die verte vaart een hagelwit zeil van een zeilboot voorbij. Ik volg met een dromerige blik het schip tot het uiteindelijk aan de horizon verdwenen is. Mijn blik keert weer terug naar mijn vaste begeleider: mijn schetsboek.
“Le ciel bleu” gezongen door Dalida, klinkt in mijn oren. Over een mislukte liefde en over al dat blauw. Ook het liedje van Vicky Leandros “L’amour Est Bleu” dat zij zong tijdens het Eurosong festival. De tijden veranderen, maar ook de emotie van de dingen van vroeger. Emoties die verschuiven naar gelang de omstandigheden.
Blauwe luchten, die je ogen verblinden en je gedwongen wordt die toe te knijpen tot smalle streepjes. De blauwe aarde. De blauwe planeet. Het wonder in het ons bekende heelal. Als blauw de kleur van de koelheid is, is rood de kleur van de warmte.
Ik schilder nooit met veel blauw. Rood spreekt mijn creatieve emotie meer aan. Rood is als de warmte van het leven. Blauw als de koelheid van de kalmte en ratio.
Regelmatig keer ik terug naar Madeira, maar ook Griekenland behoort tot mijn favoriete bestemming. Op die plekken wordt mijn creativiteit toch op een ander wijze getriggerd dan in Nederland. Op Madeira of in Griekenland hebben de culturele spanningsvelden een andere invloed op mijn stemming en creatieve uitingen.
Kijkend daar naar de mens in al zijn verschijningsvormen, vind ik een ongemeen boeiend tijdverdrijf. Zittend op een terrasje, met een heerlijk kopje koffie voor mij. Achteroverleunend en mooie idealistische en filosofische gedachten door je hoofd laten gaan. Denkend aan de blauwe koelheid van het bestaan met de rust en de ratio. Aan de liefde, die het bestaan een zachte rode kleur geeft met de daarbij behorende onrust en merkwaardige gedrevenheid. Dat samen is de wonderlijke schoonheid van het bestaan als mens en als kunstenaar.
Eens op een dag zullen mijn geest en gedachten samenvloeien met de blauwe lucht en de zee. De koelte daarvan zullen mijn emoties temperen en zal ik eindelijk afstand kunnen nemen van deze vreemde wereld. Zullen mijn geest en gedachten zwerven rond deze blauwe planeet. Mijn schetsboek ligt dan voor eeuwig onaangeroerd in mijn atelier.