Toen de wereld tot stilstand kwam..
De triestheid van de besluiteloosheid. Het verdriet van de wraakzucht. De vogels, die verbaasd naar de mens kijken. De stijgende afschuw van de naar ons kijkende dieren. De stormen en overstromingen, die ons steeds meer gaan treffen. De zeeën die stijgen en de golven die zwijgen. De mens is verworden tot een massaproduct, als hij versleten is wordt hij afgedankt.
De aarde is tot stilstand gekomen.
Twee dingen verbazen mij: “De intelligentie van de dieren en de beestachtigheid van de mensen”[i]
Ik laat mijn blik radeloos door mijn atelier zwerven. Mijn laatste expositie loopt tot eind februari, online vanuit Californië. De regen zwiept tegen mijn atelierraam. De kilte van de wereld kruipt langs mijn benen omhoog. Mijn schilderskwast ligt levenloos in mijn hand. De gekte van de huidige politieke leiders schijnt geen grenzen te hebben[ii]. De aan de middeleeuwen grenzende idiotie blijkt nog steeds niet te zijn uitgestorven.
De achterlijkheid, die getoond wordt in de sociale media, is onbeschrijfelijk. Zelfs op universitair niveau blijkt men het verstand volledig te hebben verloren. Wetenschappers, die vanuit een bepaalde denkwijze elkaar continue tegenspreken. De “feiten” worden niet meer wetenschappelijk geverifieerd.
De aarde is tot stilstand gekomen.
Tussen al dat geweld door, moet de kunstenaar het hoofd koel zien te houden. Hij moet zijn eigen wereld blijven afschermen, opdat zijn creativiteit daarin niet ten onder gaat. Ik zal mijn fantasie over en hoop op een betere wereld in mee moeten nemen in mijn graf.
Dan is voor mij de aarde tot stilstand gekomen.
Keer weer terug naar mijn canvas. Kan mijn schilderskwast gelukkig nog schoon krijgen. Ook als je droomt, staat de wereld niet stil. Dromen zijn bedrog, wordt vaak gezegd. Als kunstenaar droom ik graag. Zelfs aan die dromen komt een einde.
Om mijn concentratie niet te verliezen, probeer ik sportief in beweging te blijven. Als ik van sporttraining terugkeer merk ik dat ook mijn geest sterker is geworden.
Soms wil ik dat het mogelijk zou zijn om via mijn canvas naar een andere wereld over te stappen. Een wereld die afhankelijk is van mijn creatieve invallen. Een droom in een droom. Als de droom stopt, weer terug te kunnen keren naar de werkelijkheid van alle dag.
De mens begint de aarde te verliezen. De mens is blind geworden. En als de aarde dan tot stilstand gekomen is en zij de mens de ogen geopend heeft, dan is het te laat.
In stilte hoop ik nog steeds dat de aarde nooit tot stilstand zal komen!